Site icon Söz Gazetesi

Neslihan Dağlı ile Seçkin Şiirler’de Selma Erdem Durmuş

Merhaba sevgili okur.

Bu haftanın şair konuğu sevgili Selma Erdem Durmuş. Bir toplumda kadın şairin varlığı, o toplumun ilerleme ve uygarlık düzeyinin en canlı göstergelerinden biridir de. Selma Erdem Durmuş 1965 Adana doğumlu. Öğretmen bir babanın kızı. Lise mezunu. Çocuk yaşta babasını kaybettiği için o günün şartlarında üniversite hayatına devam edemediğini söylüyor.

Yeni Adana Gazetesi, Bizim Ece, Çınar, Güneysu, Kültür Ajanda, Yaşam Sanat, Yörtürk, Edebiyat Ortamı, Maarifhane, Gökmavi gibi dergilerde şiiri ve yazıları yayımlandı. Antolojilerde yer aldı. Şairin Kır Çiçekleri ve Göç Çiçekleri adlı iki şiir kitabı bulunmaktadır..

Bazı Sivil toplum kuruluşlarında yöneticilik yapan, kurs öğreticiliği görevlerinde bulunan, kültürel konularda konferanslar veren şairimiz Adana’da yaşıyor. Evli ve üç erkek evladının varlığıyla gururlanan bir anne.

MOR DAĞLARIN SALKIMI

Yaz gelince sığındığımız limandı Toroslar, serin dağlar

Nöbete durmuş mor çiçekler karşılardı selam vererek

Güneş öyle doğardı ki dağlardan

Işığı mızrak olup saplanırdı her yere

Her doğuş yenilik getirirdi zihne.

Ay o kadar yakındı ki bize

Dedemiz olurdu birden

Akşamları ahşap parmaklıklı balkonda

Islanırken yıldız yağmuruyla

Altımızdan arklar açarak

Yol alırdı su şırıltıları

Gece rüzgarın kollarıyla

Kiraz ve erik ağaçlarının dalları

Duvarları, çatıyı yoklarken

Kapı dövmeleriyle uyanırdık

Çocuklar ve büyükler

Geceden upuzun bir gün çıkarırdık

Ardıçtan yapılmış salıncakla

Uçardık göklere

Zümrüt yeşili bahçelerde

Böğürtlen dallarına yelken açar

Özgür pınar başlarında soluklanırdık

Annemin sakız gibi astığı çamaşırlar

Biz şehir çocuklarına

Öğretmen babamın verdiği

Yaz tatili ödülüydü

Güneşin gölgesi dağ gibi büyürken

Günün batışındaydı gözüm.

Artık kızarırken kuşburnular

Soğuyan havada bizi ısıtırdı

Dağların mor salkımı koparılırken

Bozulurdu bağlar.

İklimler başka zamanlarındı

Mekânlar gibi…

Çocukluğumun yazı

Nereye gitti?

**

DUMANI TÜTEN ÇATILI EV

Akşamları kandillerin ışığında

Mutlu insanlar toplanmış huzurunda

Varsın değişsin

Çağlar

Evler dumansız ısınsın

Spot ışıklarının altında

Unutulsun gökyüzü

İsterseniz çatıları kaldırın

üstümüzden

Duman içimizde tütsün

Biz örtelim karanlığı

Günbatımında.

**

MÜLTECİ

Güzeldi bütün renkler

Ben seni sevdim

Bana ırkımı sorma

Sana mülteciliği sevdim

Zordur doruklara çıkmak

Sana yakınlığı sevdim

Nehirlerin akışına

Gitmek ister insan

Sendeki güzü sevdim

Her yer bolluk bakınca

Sana açlığı sevdim

Ummanların özgürlüğünde

Sana tutsaklığı sevdim…

Exit mobile version